برای ماندن باید رد پایی بر جای گذاشت
و
برای نوشتن باید قلمی در دست داشت
برای نقاشی ، آبرنگ
و
برای پرواز ،شوق پرواز
همه اینا درست
اما...
آن چیزی که رز سرخ را در بیابان زنده نگه می دارد

بلبل را در حصر قفس امیدوار می کند
سرو را بر لب جوی آب استوار می دارد
انسان را با قامتی خسته و شلاق خورده ایستا نشان میدهد

تنها
و
تنها و تنها * امید * است!
امید را به یاد آور هم وطن ، شوق پرواز نزدیک است