سیاست و فرهنگ سیاسی ما ایرانیان با خرداد ماه هم خوانی مقدس و نزدیکی دارد.
خردادی که برای تک تک انسان های رو شنفکر وعاشق به کشورشان یاد آور عزت و شوکت و سربلندیست.
خردادی که در گرمای طاقت فرسای خورشید زمان که فرصت شادی و آزادی نداشت با حضور حماسی مردم ایران دوباره جان گرفت و پرچم ایران عزیز را در سایه حضور رهبرفرزانه انقلاب بر بام دنیا بر افراشت.
آری دوم خرداد را می گویم.
حماسه سرایی عظیم یاران اصلاحات را فریاد می زنم.
جنبش دوم خرداد 76 را به رشته قلم در می آورم همان جنبش عظیم اصلاح طلبی مردم ایران که با حضور بیشمار خود در پای صندوق های رای فصل تاز ه ای از گفتمان سیاسی را در کشور رقم زدند.
دوم خرداد 76 روزی که ایران به ایرانی بود خود بالید و برای همگان ثابت شد اصلاح طلبی نه یک شخص ، نه یک حزب و نه یک جریان بلکه اصلاح طلبی در فکر و خون اکثریت مردم ایران جاریست.
نمی توان نامی از خرداد آورد اما به همایش عظیم اصلاحات به رهبری سید همیشه خندان ایران سید محمد خاتمی با حضور میلیونی مردم فهیم و اصلاح طلب ایران اشاره نکرد.
نمی توان از اوج غرور ایران در خرداد نوشت اما به آزادی بیان و اندیشه خاتمی در منشور اصلاح طلبی اشاره نکرد.
نمیتوان دوم خرداد را بر صفحه سپید کاغذ هک کرد اما سخنی از عزت ایران و ایرانی در دنیا در روزی که گفتگوی تمدن ها را به نام ایران با شعار صلح و دوستی شناختند چیزی نگفت.
نمیتوان حماسه بی نظیر دوم خرداد 76 را نقل کرد اما از رفاه اقتصادی با نفت 19 دلاری سخن به میان نیاورد که امروز به لطف مدینه فاضله دولت اصولگرایی با فروش بالاترین نرخ نفت در 3 دهه انقلاب اقتصاد ما زیر شدید ترین تورم های خانمان سوزیست که بنیان خانواده ایرانی را لرزان ، اعتقاداتشان را سست و خورشید امید به زندگی را در وجودشان به غروبی سپره است.
نمی توان از خرداد و از خاتمی نوشت اما از ادب و کرامت و فضل او یاد نکرد همان رئیس جمهور ملتی که در دوره صدارتش آن قدر شیرین سخت گفت و اسلام را زیبا معنا نمود که به لطف گفتار صدیق و روان پاکش محبوب دلها شد و قله ها را بدون متصل به ثروت و قدرت فتح کرد و هرگز به مخالف خود بی ادبی نکرد اما خرداد این سالها پر است الفاظ نا پسندی که در قامت ایران و ایرانی از زبان ریس دولت اصولگرایی ایراد می شود که : " آن ممه را لولو برد"
نمیتوان از دوم خرداد بنویسی اما از عزت و شوکتی که ایرانیان در خارج از مرز های خود کسب کرده بودند یادی نکرد ؛ زمانی که به لطف تفکر و دولت اصلاحات مردم ایران را انسا ن های عاشق و مهمان دوست و صلح طلب می پنداشتن و ایرانیان را چون رئیس جمهور محبوبشان صادق و دوست داشتنی می پنداشتند اما افسوس می خورم ، خرداد های این سال ها که اصلاح طلبی با توفیق اجباری بر مسند قدرت نیست ایرانیان را تروریست و وجودشان را خطری برای صلح جهانی می پندارند.
نمی توان از خاتمی ، از متانت و آرامش و لبخند اون بنویسم اما از نقد پذیری و تحمل او در برابر گفتمان مخالفش یادی نکنم که همیشه بیان نمود زنده باد مخالف من و بارها تاکید کرد مرگ بر کسی نفرستیم چرا که همه ما خواستار زندگی هستیم.
نمیتوان از خرداد پر از حادثه نوشت اما از رابطه صمیمی همراه با احترام و اعتقاد اصلاحات به رهبر انقلاب چیزی نگفت. رهبری که بارها و بارها ثابت کرد رهبر یک تفکر یک گروه و یک حزب نیست بلکه پدری در قامت ایران عزیز بدون نگاه جانبدارانه به تمام ملت است.
نمیتوان از خرداد و دانشگاه پر جنب و جوش آن زمان نوشت اما از آزادی بیان و اندیشه دانشجویان فکور و آزاد اندیش ایران تصویری نکشم .
همان زمانی که وقتی سید همیشه خندان خاتمی در سال 83 در دانشکده فنی دانشگاه تهران در جمع بدون گزینشی و آزاد دانشجویان قدم نهاد با تمام آن نقد های کوبنده ، صریح و قاطعانه ای که به رئیس اصلاحات شد تنها و تنها یک جواب شیرین برای آن دانشجویان عزیز و فهیم داشت که می گفت: خوشحالم که امروز به لطف تفکر اصلاح طلبی که در بطن جامعه جاری شد دانشجوی اصیل و فهیم کشورم بدون آن که لکنت زبان بگیرد یا از عواقب صحبتش سخن در کام گیرد در برابر بالاترین مقام مسئول اجرایی کشور چون سر می ایستد و شجاعانه نقد واقعی و دلسورانه خود را همراه با تعصب و دلسوزی به ایران بیان می کند و این همان چیزیست که اصلاحات در قامت آزادی بیان و آزادی اندیشه جستجو میکرد و ما اصلاحات نشان دادیم که هم میتوان آزادی بیان داشت و از همه مهمتر آزادی پس از بیان البته هرگز دانشجویان فنی دانشگاه تهران مفهوم حرف سید خندان را که در پایان همان جلسه ایراد داشت که روزی فرا می رسد که حسرت چنین فضا و شرایطی رو بخورید و افرادی بر این مسند سوار خواهند شد که آرزوی چنین شرایطی را خواهید داشت را هرگز درک نکردند.
